Leverancier aansprakelijk voor herstelkosten bij pop-outs in betonelementen

De Raad van Arbitrage in bouwgeschillen heeft onlangs een leverancier van prefab betonnen wanden aansprakelijk gesteld voor herstelkosten aan woningen.

Dit als gevolg van een zeer groot aantal pop-outs in prefab betonnen wanden die het bedrijf heeft geleverd aan een aannemer en die vervolgens in woningen zijn verwerkt.

In dit geschil ging het om pop-outs in prefab betonnen wandelementen in 57 nieuw gebouwde huurwoningen. Elke woning bevatte tientallen tot duizenden pop-outs. Dit zijn kleine scherfjes beton die losraken van het betonoppervlak. Deze ontstaan door verontreinigingen in het beton, die na verloop van tijd opzwellen door chemische reacties of wateropname.

De aannemer en leverancier hadden lange tijd een meningsverschil over de oorzaak van het ontstaan van de schade. De aannemer dacht in eerste instantie dat de pop-outs ontstonden door de aanwezigheid van oerhout in het beton. Uit later onderzoek (in opdracht van de aannemer) bleek echter dat de pop-outs worden veroorzaakt Alkali Carbonaat Reactie (ACR). Dit is een chemische reactie in beton die zorgt voor waterabsorptie, met als gevolg dat het beton zwelt en er scheuren in het beton ontstaan en betondeeltjes loslaten.

De leverancier liet daarop nader onderzoek uitvoeren. Hier kwam uit naar voren dat de pop-outs niet het gevolg zijn van ACR, maar van reactieve deeltjes ongebluste kalk. De Raad van Arbitrage gaat in haar uitspraak mee in de conclusie van de leverancier, maar geeft ook aan dat de oorzaak van de pop-outs voor haar eigenlijk niet relevant is. Zij oordeelt dat de gevolgen sowieso voor rekening en risico van de leverancier komen.

Dit oordeel komt voort uit een aantal omstandigheden. Allereerst zijn er de toepasselijke voorwaarden voor vervaardigen en leveren van prefab-betonelementen. Hierin staat beschreven dat prefab elementen moeten worden uitgevoerd in glad en vlak afgewerkt grijs gewapend trilbeton. Op grond van een afgegeven garantie is de leverancier verplicht om in de eerste tien jaar alle optredende gebreken en gevolgschade te herstellen, tenzij de leverancier bewijst dat die gebreken niet voor haar risico komen. Gezien de aard en omvang van de pop-outs voldoen de wanden volgens de arbiters niet aan de in de overeenkomst gestelde eisen en de eisen van goed en deugdelijk werk en zijn zij niet geschikt voor het doel waarvoor zij zijn bestemd. Daarmee staat de aansprakelijkheid van de leverancier voor arbiters vast.

In eerste instantie dacht de aannemer dat de pop-outs konden worden hersteld door deze uit te boren en op te vullen. Hiermee zou een bedrag van zo’n 242.500 euro zijn gemoeid.

Maar omdat later nog veel meer pop-outs zichtbaar werden, blijkt deze herstelmethode toch niet reëel te zijn. De aannemer wil de schade in de 57 appartementen nu herstellen door het aanbrengen van gipswanden. De kosten hiervoor worden door de aannemer geraamd op zo’n 672.000 euro.

De Raad van Arbitrage in bouwgeschillen honoreert deze vordering van de aannemers, wat betekent dat de leverancier moet betalen. Maar niet de hele vordering wordt door de Raad toegewezen. Omdat de aannemer eerder al voor 205.000 euro aan gipsplaten heeft aangebracht in de woningen, wordt dit deel van de vordering afgewezen. Desalniettemin moet de leverancier een bedrag van 466.000 euro betalen. Daar komen ook nog rente, proceskosten en buitengerechtelijke kosten bij. Alles bij elkaar een bedrag van meer dan een half miljoen euro. Een dure fout dus voor de leverancier.

Meer weten over dit onderwerp? Neem dan contact op met RechtNet Advocaten via [email protected] of bel naar 073-6154311.